พ่อบุญธรรมผู้ยากลำบากรู้สึกราวกับถูกลูกสาวที่ตนรักและเลี้ยงดูมานานถึง 19 ปีหักหลัง

ฤดูร้อนปี 2017 หมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในมณฑลหูหนาน (ประเทศจีน) เต็มไปด้วยบรรยากาศแห่งความยินดี ลูกสาวคนโตของนายจ้าว จื้อกั๋ว — เด็กสาวชื่อจ้าว ลี่อิ่ง ได้รับจดหมายตอบรับเข้าเรียนจากมหาวิทยาลัยชื่อดังอย่างเป็นทางการ ทั้งครอบครัวจมอยู่กับความสุข พ่อเตรียมจัดงานเลี้ยงฉลอง ส่วนแม่ก็นั่งคิดคำนวณข้าวของที่จะให้ลูกสาวนำไปเมื่อเข้าเรียน

แต่ในช่วงที่ทุกคนกำลังวุ่นวายกับการวางแผนอนาคตของจ้าว ลี่อิ่ง นายจ้าว จื้อกั๋วกลับรู้สึกว่าลูกสาวมีอะไรบางอย่างเปลี่ยนไป เธอมักอ้างเหตุผลขึ้นเมืองบ่อย ๆ โทรศัพท์อย่างลับ ๆ และมีท่าทีระมัดระวังผิดปกติ

หลังจากพยายามสืบถามอยู่หลายวัน เขาจึงได้รู้ความจริงที่ตลอด 19 ปีที่ผ่านมาไม่เคยคิดถึงเลย นั่นคือ จ้าว ลี่อิ่งแอบขึ้นเมืองไปพบพ่อแท้ ๆ ของตน — นายถัง เซี่ยงฮวา นักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จอย่างมาก ไม่เพียงแค่พบกันเท่านั้น พ่อแท้ ๆ ยังจัดงานเลี้ยงฉลองที่เธอสอบติดมหาวิทยาลัยในโรงแรมหรูอีกด้วย

เมื่อความจริงถูกเปิดเผย นายจ้าว จื้อกั๋วถึงกับช็อก มือที่แตกกร้านจากการทำงานหนัก เลี้ยงดูลูกมาตลอด 19 ปี แต่ในวันที่สำคัญที่สุดของชีวิตลูกสาว พ่อบุญธรรมกลับไม่มีส่วนร่วมเลย ด้วยความเสียใจปะปนโกรธ เขาตัดสินใจขึ้นเมืองไปพบพ่อแท้ ๆ ของลูกสาวเพื่อขอคำอธิบาย และในช่วงอารมณ์รุนแรงก็เผลอพูดออกไปว่าให้ “คืนค่าเลี้ยงดู”

เส้นทางการเป็นลูกสาวตระกูลจ้าว

ปี 1998 ขณะกำลังทำงานในนา นายจ้าวมองดูเด็ก ๆ วิ่งเล่นอยู่ท่ามกลางทุ่งข้าว ก่อนจะหันกลับมามองบ้านที่เงียบงันของตน สองสามีภรรยาแต่งงานกันมาหลายปีแต่ยังไม่มีลูก แม้ความสัมพันธ์จะมั่นคง แต่ความว่างเปล่าในใจก็ไม่เคยจางหาย

ในเวลานั้นเอง ญาติห่าง ๆ คนหนึ่งบอกข่าวว่ามีสามีภรรยาคู่หนึ่งในอำเภอเพิ่งมีลูกคนที่สอง ไม่อยากแบกรับค่าใช้จ่ายเพิ่ม จึงต้องการหาครอบครัวใจดีรับเลี้ยงเด็กผู้หญิงแรกเกิด ข่าวนี้ทำให้ความหวังในใจนายจ้าวลุกขึ้นมาอีกครั้ง

ไม่กี่วันต่อมา เด็กน้อยตัวเล็กถูกอุ้มมาอยู่ในอ้อมแขนของญาติ นางจ้าวน้ำตาคลอขณะรับเด็กมาอุ้ม ส่วนนายจ้าวยืนอยู่ข้าง ๆ สายตาไม่ละจากใบหน้าเล็ก ๆ นั้น ทั้งคู่ตกลงตั้งชื่อเด็กว่า “จ้าว ลี่อิ่ง” หวังให้ลูกฉลาด แข็งแกร่ง และเปล่งประกายสมชื่อ

ครอบครัวจ้าวรักเด็กคนนี้ราวกับสายเลือดแท้ ต่อมาพวกเขามีลูกสาวอีกคนหนึ่ง แต่ความรักที่มีต่อจ้าว ลี่อิ่งไม่เคยเปลี่ยนแปลง ฐานะครอบครัวยากจน เพื่อส่งเสียลูกทั้งสองเรียนหนังสือ ทั้งพ่อแม่ต้องไปทำงานเป็นคนงานในโรงงานทอผ้าที่ตัวเมือง เด็กหญิงจ้าว ลี่อิ่งรู้ดีว่าพ่อแม่เหน็ดเหนื่อยเพียงใด จึงขยัน ตั้งใจเรียน และประพฤติตัวดีมาตั้งแต่เล็ก

จากจดหมายตอบรับมหาวิทยาลัย สู่การพบกันที่เปลี่ยนชีวิต

เมื่อเข้าเรียนมัธยมปลาย จ้าว ลี่อิ่งเลือกพักหอเพื่อจะได้ตั้งใจเรียน ทุกสุดสัปดาห์เมื่อเห็นพ่อปั่นจักรยานเก่า ๆ มารับ เสื้อผ้าสึกและก้าวเดินหนักอึ้งหลังเลิกงาน เธอก็ยิ่งบอกตัวเองว่าต้องพยายามให้มากขึ้น ปี 2017 เธอสอบติดมหาวิทยาลัยตามที่หวัง ดีใจจนถือจดหมายตอบรับวิ่งกลับบ้าน มือยังสั่นด้วยความตื่นเต้น

ทั้งหมู่บ้านมาร่วมแสดงความยินดี ทุกคนชมว่าคู่สามีภรรยาที่ยากจนสามารถเลี้ยงลูกให้เก่งได้ แต่ภายใต้ความยินดีนั้น จ้าว ลี่อิ่งกำลังซ่อนการตัดสินใจหนึ่งไว้ ซึ่งจะทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป

ในช่วงที่เธอกำลังเตรียมสอบ พ่อแท้ ๆ ของเธอ นายถัง เซี่ยงฮวา ได้แอบติดต่อมา ผ่านคนรู้จัก เขาอธิบายเหตุผลที่จำเป็นต้องยกเธอให้คนอื่นเลี้ยงในอดีต ทั้งความจำใจและความเสียใจ ด้วยความอยากรู้และความรู้สึกคาใจ จ้าว ลี่อิ่งจึงตกลงพบเขา

ตั้งแต่การพบกันครั้งแรก ชายคนนั้นดูเอาใจใส่ สนับสนุนค่าเรียน พาไปทานข้าว ซื้อหนังสือ และรับปากว่าจะรับผิดชอบค่าเล่าเรียนมหาวิทยาลัยทั้งหมด สิ่งเหล่านี้ทำให้เธอทั้งซาบซึ้งและไม่สบายใจ เธอรู้ว่าครอบครัวจ้าวไม่ได้มีฐานะดี เมื่อได้ยินคำสัญญาจากพ่อแท้ ๆ เธอจึงอ่อนใจลง แต่ทุกครั้งที่นึกถึงภาพพ่อบุญธรรมที่เหงื่อชุ่มหลังเสื้อ เธอก็รู้สึกผิดอยู่เสมอ

สุดท้ายเธอเลือกที่จะเงียบ คิดว่าเพียงรอให้ชีวิตมหาวิทยาลัยเข้าที่เข้าทางแล้วค่อยบอกพ่อแม่บุญธรรม แต่พ่อแท้ ๆ ไม่ต้องการให้การรับลูกเป็นเพียงเรื่องลับ เมื่อรู้ว่าลูกสาวสอบติดมหาวิทยาลัยชื่อดัง เขาจึงจัดงานเลี้ยงใหญ่ฉลอง ในงานนั้น ความภูมิใจปนกังวลทำให้จ้าว ลี่อิ่งคอยเหลือบมองประตู กลัวว่าจะมีใครจำเธอได้

และสิ่งที่เธอกลัวที่สุดก็เกิดขึ้น ข่าวแพร่กลับไปถึงหมู่บ้าน และนายจ้าวเองก็ได้เห็นภาพลูกสาวนั่งอยู่กลางงานเลี้ยงของพ่อแท้ ๆ

---

การเลือกของลูกคนหนึ่ง

เมื่อพ่อบุญธรรมมาถึง จ้าว ลี่อิ่งต้องยืนอยู่ต่อหน้าพ่อสองคน — คนหนึ่งคือสายเลือด อีกคนคือทั้งวัยเยาว์ เหงื่อ และน้ำตา นายจ้าวถามด้วยเสียงสั่นว่าลูกตั้งใจจะย้ายทะเบียนบ้านไปอยู่กับพ่อแท้ ๆ หรือไม่ และความผูกพันตลอดหลายปีแพ้แค่งานเลี้ยงหรูเพียงงานเดียวหรือ คำถามนั้นทำให้เธอตอบไม่ออก เธอเพียงบอกว่าอยากลดภาระค่าเล่าเรียนของครอบครัว อยากให้พ่อแม่บุญธรรมเหนื่อยน้อยลง

แต่ในสายตานายจ้าว คำอธิบายนั้นเจ็บปวดยิ่งกว่าคำตำหนิใด ๆ ทั้งชีวิตเขาเพียงหวังให้ลูกเติบโตโดยพึ่งพาเขาได้ เมื่อรู้ว่าลูกหันไปหาพ่อแท้ ๆ เพราะต้องการสภาพความเป็นอยู่ที่ดีกว่า เขารู้สึกหมดหนทาง และเหมือนถูกทิ้งไว้ข้างหลัง ในช่วงอารมณ์พุ่งพล่าน เขาจึงพูดออกไปว่า หากลูกเลือกอีกฝั่ง ก็ขอให้คืนเงินค่าเลี้ยงดูตลอด 19 ปี

บรรยากาศเงียบงัน จ้าว ลี่อิ่งร้องไห้โฮ โอบแขนพ่อบุญธรรม เธอบอกว่าไม่เคยคิดจะออกจากครอบครัว ไม่เคยคิดเปลี่ยนนามสกุล ขอเพียงให้พ่อแม่เชื่อใจ และเข้าใจว่าเธอแค่อยากแบ่งเบาความลำบากของทุกคน

พ่อแท้ ๆ ของเธอก็ออกมาประสานรอยร้าว เขาบอกว่าไม่เคยคิดจะแย่งชิงความรัก และไม่ต้องการพรากเธอจากครอบครัวที่เลี้ยงดูมา เพียงอยากชดเชยความรับผิดชอบในอดีต และยินดีให้เธอใช้นามสกุลจ้าวต่อไป

ความจริงใจของทั้งสองฝ่ายทำให้นายจ้าวนิ่งไป เขารู้ว่าตนไม่อาจมอบชีวิตที่สมบูรณ์ให้ลูกได้ แต่ความรักนั้นเป็นของจริง สุดท้ายเขายอมรับให้พ่อแท้ ๆ ช่วยสนับสนุนค่าเล่าเรียน และให้ลูกสาวมีที่พึ่งพิงอีกหนึ่งทางในชีวิต

จากนั้นเป็นต้นมา จ้าว ลี่อิ่งก้าวเข้าสู่มหาวิทยาลัยภายใต้การเกื้อหนุนของสองครอบครัว เธอสัญญากับตัวเองว่าจะใช้ชีวิตให้ดีที่สุด เพื่อไม่ให้ผิดหวังต่อคนที่รักเธอ ทั้งพ่อที่ให้กำเนิดชีวิต และพ่อที่มอบความรัก 19 ปีให้กับชีวิตนั้น

ในเรื่องราวของการรับลูก การตามหาลูก หรือการกลับมาพบกันหลังจากแยกจากกันนาน สิ่งที่ยากที่สุดไม่ใช่การเลือกยืนข้างใคร แต่คือการรักษาความกตัญญูและความเข้าใจ เด็กคนหนึ่งอาจมีพ่อสองคนได้ แต่ความรักที่เติบโตมาพร้อมกาลเวลา ย่อมมีที่ยืนที่มั่นคงที่สุดเสมอ

จ้าว ลี่อิ่งเติบโตจากความเมตตาของทั้งสองครอบครัว และตระหนักว่า สิ่งที่กำหนดอนาคตของเธอไม่ใช่ชาติกำเนิดหรือทรัพย์สิน แต่คือการรู้คุณค่าและขอบคุณผู้ที่พยายามเพื่อเธอมาโดยตลอด