หลังจากเวลาผ่านไปกว่าหนึ่งสัปดาห์เต็มไปด้วยความกังวลและความหวังอันริบหรี่ การค้นหาก็ต้องปิดฉากลงด้วยตอนจบที่ทำให้หลายคนกลั้นน้ำตาไม่อยู่

นักเรียนหญิงชั้นมัธยมปลายปีที่ 5 คนหนึ่งไม่ได้กลับบ้านหลังเลิกเรียนในวันนั้น ตั้งแต่ช่วงเย็น ครอบครัวพยายามติดต่อเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ไม่มีการรับสาย ไม่มีข้อความตอบกลับ ลางสังหรณ์ที่ไม่ดีทำให้คนในบ้านรีบแจ้งเจ้าหน้าที่ พร้อมทั้งขอความช่วยเหลือจากเพื่อน ครู และชุมชนในการตามหา

ในวันต่อมา ข่าวการหายตัวไปของเด็กสาวถูกแชร์ออกไปอย่างกว้างขวาง ครอบครัว ครู และเพื่อนๆ ต่างยังหวังว่าเธออาจหลงทางและจะกลับมาได้ในไม่ช้า ทว่าเมื่อพบรถจักรยานยนต์และกระเป๋านักเรียนถูกทิ้งไว้ใกล้ริมแม่น้ำ ไม่ไกลจากบ้าน ความหวาดหวั่นก็เริ่มเข้ามาแทนที่ความหวัง

การค้นหาถูกระดมขึ้นตลอดแนวแม่น้ำ โดยมีทั้งเจ้าหน้าที่และชาวบ้านร่วมแรงร่วมใจกัน ตลอดหลายวันนั้น พ่อของเด็กสาวแทบไม่เคยห่างจากริมฝั่งแม่น้ำ เขานั่งเงียบๆ อยู่ตรงนั้น สายตาจับจ้องไปตามสายน้ำที่ไหลผ่าน ราวกับรอคอยปาฏิหาริย์ แม้ความหวังจะเลือนรางลงทุกวัน แต่เขาก็ไม่เคยลุกไปไหน

จนกระทั่งรุ่งเช้าวันหนึ่ง ร่างของเด็กสาวถูกพบในแม่น้ำ ห่างจากจุดที่พบสิ่งของส่วนตัวไปหลายกิโลเมตร ข่าวร้ายทำให้ทุกคนเงียบงัน วันที่เต็มไปด้วยการรอคอยและความหวังของครอบครัว ครู และเพื่อนๆ ต้องจบลงพร้อมกับความสูญเสียที่ยากจะอธิบายเป็นคำพูด

ที่โรงเรียนซึ่งเธอศึกษาอยู่ ครูและนักเรียนต่างตกตะลึงเมื่อได้รับข่าวเศร้า ก่อนหน้านั้น ทุกคนยังเชื่อว่าเธอจะกลับมานั่งในห้องเรียน กลับมาที่ที่นั่งประจำ พร้อมรอยยิ้มอ่อนโยนเช่นเดิม เธอเป็นที่จดจำในฐานะนักเรียนที่เรียบร้อย เป็นมิตร และไม่เคยมีพฤติกรรมผิดปกติก่อนจะหายตัวไป

ไม่มีใครกล่าวถึงสาเหตุ เหลือเพียงความอาลัยต่อชีวิตวัยเยาว์ที่ต้องจบลงก่อนเวลา ต่อผู้เป็นพ่อที่นั่งรออยู่ริมแม่น้ำอย่างเงียบงันหลายวัน และต่อครอบครัวหนึ่งที่ไม่อาจกลับมาสมบูรณ์ได้อีกต่อไป