เวอร์ชันเขียนใหม่ & แปลเป็นภาษาไทย

จากหญิงสาววัยเยาว์ หน้าตาสดใส เพียงแค่ “ข้ามคืนเดียว” ชีวิตของ หู๋ เฉวียน ก็เปลี่ยนไปตลอดกาล เมื่อกระจกสะท้อนภาพหญิงวัยกว่า 50 ปี ทั้งที่เธอเพิ่งอายุ 28

แก่ลงอย่างไม่อาจอธิบาย หลังคลอดลูกไม่นาน

หู๋ เฉวียน (มณฑลเหอหนาน ประเทศจีน) เติบโตมาพร้อมกับ จู๋ จี้เชา ชายหนุ่มที่ต่อมากลายเป็นสามี ทั้งคู่เป็นเพื่อนรักตั้งแต่เด็ก ความรักยาวนานนำไปสู่ชีวิตคู่ที่เรียบง่ายและอบอุ่น ลูกชายคนแรกเกิดขึ้นในช่วงที่ชีวิตดูเหมือนสมบูรณ์แบบที่สุด

หลังคลอด หู๋ เฉวียนฟื้นตัวเร็ว รูปร่างกลับมาใกล้เคียงเดิม เมื่อกลับไปทำงาน เธอยังถูกเพื่อนร่วมงานชมว่า “ดูไม่เหมือนคุณแม่ลูกอ่อนเลย”
แต่ไม่นานนัก สิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดก็เริ่มเกิดขึ้น

ใบหน้าที่เปลี่ยนไป จนไม่กล้ามองกระจก

ผิวหน้าของเธอเริ่มหย่อนคล้อย ริ้วรอยปรากฏชัดขึ้น หู๋ เฉวียนคิดว่าเป็นเพียงการเปลี่ยนแปลงตามธรรมชาติหลังคลอด จึงพยายามดูแลตัวเอง ใช้สกินแคร์สารพัดชนิด แต่ทุกอย่างกลับแย่ลงเรื่อย ๆ

เช้าวันหนึ่ง เธอยืนหน้ากระจกแล้วแทบทรุด ใบหน้าในเงาสะท้อนมีผิวหนังหย่อนยาน โครงหน้าผิดรูป ดูแก่ชราราวหญิงวัยเกิน 50 ปี ทั้งที่อายุยังไม่ถึง 30

เธอร้องไห้ไม่หยุด ถามสามีซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า
“คุณดูสิ…ฉันยังเหมือนเดิมอยู่ไหม หรือฉันแก่จริง ๆ แล้ว?”

ตรวจทุกอย่าง แต่ไม่พบโรค

สองสามีภรรยาเดินสายเข้าโรงพยาบาล ตรวจเลือด เอกซเรย์ ตรวจฮอร์โมน ไปจนถึงตัดชิ้นเนื้อ แต่ผลตรวจทั้งหมดกลับ “ปกติ”
แพทย์ไม่สามารถระบุชื่อโรค หรือเสนอแนวทางรักษาที่ชัดเจนได้

เมื่อไม่รู้สาเหตุ หู๋ เฉวียนได้แต่มองดูตัวเองแก่ลงวันแล้ววันเล่า ความกดดันทางจิตใจถาโถม เพื่อนร่วมงานเริ่มตีตัวออกห่าง เพื่อนบ้านซุบซิบ เวลาพาลูกออกไปข้างนอก หลายคนเข้าใจผิดคิดว่าเธอคือ “คุณย่าที่พาหลานมาเดินเล่น”

เธอเริ่มปิดตัว ไม่อยากออกจากบ้าน ไม่กล้าถ่ายรูป และถึงขั้นไม่ยอมให้มีกระจกในบ้าน

11 ปีแห่งความมืดมน และชื่อโรคที่ “ขโมยวัยเยาว์”

สภาพจิตใจที่ย่ำแย่ทำให้เธอเคยคิดสั้นหลายครั้ง แต่คนที่ไม่เคยจากไปไหนคือสามี
เขาคอยย้ำเสมอว่า ความสวยไม่ใช่สิ่งสำคัญ และวันหนึ่งทุกคนก็ต้องแก่ไปด้วยกัน

หลังจากผ่านไปถึง 11 ปี จู๋ จี้เชาตัดสินใจขอความช่วยเหลือจากสื่อ เรื่องราว “หญิงสาวที่แก่ลงในชั่วข้ามคืน” กลายเป็นที่สนใจอย่างกว้างขวาง และในที่สุด แพทย์ก็สามารถวินิจฉัยได้ว่า

หู๋ เฉวียนป่วยเป็น Acquired Cutis Laxa
โรคหายากอย่างยิ่ง ที่ทำให้ผิวหนังสูญเสียความยืดหยุ่นอย่างรุนแรง ทั่วโลกมีรายงานผู้ป่วยไม่ถึง 10 ราย

โรคนี้ไม่ถึงขั้นเสียชีวิต แต่ไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ ทำได้เพียงบรรเทาอาการด้วยการผ่าตัดและการดูแลด้านจิตใจ

เมื่อรู้ชื่อโรค หู๋ เฉวียนร้องไห้อีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ใช่เพราะสิ้นหวัง หากเป็นเพราะในที่สุด เธอรู้แล้วว่าตัวเองไม่ได้ “ประหลาด” และไม่ได้ถูกโชคชะตากลั่นแกล้งโดยไร้เหตุผล

เมื่อความงามเลือนหาย แต่ความรักยังอยู่

จนถึงวันนี้ จู๋ จี้เชายังคงอยู่เคียงข้างภรรยา ดูแลและปรับตัวไปพร้อมกัน
เขาพูดอย่างเรียบง่ายว่า
“วันหนึ่งเมื่อเราทั้งคู่แก่ลงจริง ๆ ผมหวังว่าเธอจะไม่รู้สึกเจ็บปวดกับคำว่า ‘แก่’ อีกต่อไป”

เรื่องราวของหู๋ เฉวียน ไม่ใช่แค่โศกนาฏกรรมทางการแพทย์ที่หาได้ยาก แต่ยังเป็นบทพิสูจน์ของความรัก เมื่อรูปลักษณ์ภายนอกเลือนหาย สิ่งที่หลงเหลืออยู่ คือความอดทนและการไม่ทอดทิ้งกันในวันที่มืดมนที่สุด