1. ไขมันหมู

หนังหมูคือ “เนื้อ” ของไขมันทอดที่เหลือจากการบริโภค เป็นอาหารที่คุ้นเคยในเวียดนามในช่วงที่เงินอุดหนุนขาดแคลน หนังหมูสามารถรับประทานกับน้ำปลาหรือผัดกับผักดองได้

ในอดีต อาหารจานนี้ถือเป็น “อาหารช่วยชีวิต” สำหรับครอบครัวยากจน แต่ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา หนังหมูกลับกลายเป็นอาหารพิเศษที่ขายในร้านขายอาหารสะอาดในราคาแพง

จากการสำรวจพบว่าโดยเฉลี่ยแล้วไขมันหมู 1 กิโลกรัมขายได้ในราคา 400,000-500,000 ดองต่อกิโลกรัม นอกจากเมนูไขมันหมูทั่วไปแล้ว หลายร้านยังมีรสชาติอื่นๆ ให้ลูกค้าเลือกสรร เช่น ไขมันหมูตุ๋นน้ำปลา ไขมันหมูผัดกระเทียมเนย

2. มะเขือยาวดองซีอิ๊ว

มะเขือยาวผัดซีอิ๊วเป็นเครื่องเคียงในปัจจุบัน แต่ในอดีตเคยเป็นอาหารหลักที่ช่วยเพิ่มข้าวให้กับมื้ออาหารของครอบครัวชาวเวียดนามในชนบทหลายครอบครัว อาหารจานนี้คุ้นหูมาก และยังปรากฏในเพลงพื้นบ้านอันโด่งดังที่ว่า “เมื่อกลับถึงบ้าน ฉันคิดถึงบ้านเกิด/คิดถึงซุปผักบุ้ง ต้องขอบคุณมะเขือยาวผัดซีอิ๊ว”

เคยเชื่อกันว่ามะเขือยาวดองเป็นเพียงอาหารพื้นบ้านที่แสดงถึงช่วงเวลาแห่งความอดอยาก แต่ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา มะเขือยาวดองกลับกลายมาเป็นอาหารพิเศษที่มีชื่อเสียงที่ใครๆ ต่างก็แสวงหาและมีราคาแพง

ปัจจุบันในหมู่บ้านทัมเฮียป ฟุกเทอ (ฮานอย) มีครัวเรือนประมาณ 6 ครัวเรือนที่ทำมะเขือยาวดอง โดยเฉลี่ยแล้วครอบครัวหนึ่งจะผลิตมะเขือยาวได้ปีละ 1.5-2 ตัน สร้างรายได้มากกว่า 100 ล้านดอง มะเขือยาวดองซีอิ๊วที่นี่ทำตามสูตรเฉพาะของครอบครัว ส่วนผสมที่สำคัญที่สุดคือมะเขือยาวและซีอิ๊ว

ในตลาดมะเขือม่วงชนิดนี้ราคาค่อนข้างสูง โดยเฉลี่ยอยู่ที่ประมาณ 25,000-30,000 ดองต่อผล ส่วนมะเขือม่วงซีอิ๊วน้ำหนัก 0.5-1 กิโลกรัม ราคาอยู่ที่ 50,000 ดองต่อผล หลายคนไม่เพียงแต่ซื้อไปกินเท่านั้น แต่ยังซื้อเป็นของฝากอีกด้วย แม้แต่คนที่อยู่ต่างประเทศก็มักจะนำของฝากจากบ้านเกิดไปฝากญาติมิตร

3. ผักตบชวา

4. ไข่เน่า

ไข่ที่ฟักออกมาได้เพียงครึ่งเดียว หรือที่รู้จักกันในชื่อไข่เน่า คือไข่ที่มีตัวอ่อนที่เสียหายและไม่สามารถฟักออกมาได้ ในระหว่างกระบวนการฟักไข่ ครอบครัวต่างๆ มักจะคัดกรองและคัดแยกไข่ที่ไม่ได้คุณภาพ ในอดีตเมื่อเศรษฐกิจตกต่ำ อาหารจานนี้เป็นที่นิยมมากในมื้ออาหารของครอบครัวชาวเวียดนาม

หลังจากนั้นไม่นาน ไข่เน่าที่เพิ่งออกมาก็กลับมาเป็นไข้ขึ้นมาอีกครั้ง และมีการโฆษณาอย่างแพร่หลายในเว็บบอร์ดต่างๆ ในราคา 20,000-30,000 ดองต่อโหล

เพื่อดึงดูดลูกค้า ผู้ขายหลายรายจึงโฆษณาว่าไข่ที่ฟักออกมาเพียงครึ่งเดียวนั้นอุดมไปด้วยสารอาหารและมีโปรตีนสูง จึงทำให้มีคุณค่าทางโภชนาการสูงและดีต่อสุขภาพ อีกทั้งยังได้รับการยกย่องว่าเป็น "ไวอากร้ามหัศจรรย์" สำหรับผู้ชายอีกด้วย ไม่เพียงแต่ขายปลีกเท่านั้น แต่ไข่เน่ายังถูกซื้อโดยตัวแทนจำหน่ายตามตู้ฟักไข่ และขายส่งให้กับผับและร้านอาหารในฐานะ "อาหารจานพิเศษหายาก" อีกด้วย

พี.วี. แดน ตรี พ่อค้าในฮานอยเล่าให้ฟังว่า เขาขายไข่ได้หลายพันฟองทุกสัปดาห์ สินค้าขายหมดทันทีที่มาถึง บางครั้งลูกค้าก็เยอะจนต้องต่อคิวยาว เพราะจำนวนตู้ฟักไข่ไม่เพียงพอต่อความต้องการ

5. ใบมันสำปะหลังดอง

ในช่วงที่ได้รับเงินอุดหนุน เกษตรกรปลูกมันสำปะหลังและข้าวโพดอย่างอุดมสมบูรณ์ ไม่เพียงแต่บนภูเขาเท่านั้น แต่ยังรวมถึงพื้นที่ราบด้วย ปลูกมันสำปะหลังและข้าวโพดในไร่นา สวน และริมสระน้ำ เนื่องจากปัญหาเศรษฐกิจ หลายครอบครัวจึงนำมันสำปะหลังอ่อนมาดองและรับประทานแทนผักดอง