หญิงที่กู้เงินธนาคารเพื่อเลี้ยงเด็กกำพร้าที่ไม่รู้จัก

หลู่เทียนเหม่ยอาศัยอยู่ในมณฑลเจ้อเจียง หลังจากถูกสามีหลอกจนหมดตัวและต้องรับหนี้ก้อนใหญ่ เธอใช้ชีวิตอย่างยากลำบากกับลูกสาวคนเดียวชื่อ “จู๋ถี” วันหนึ่งขณะหลบฝนในอู่ซ่อมรถ เธอได้พบเด็กชายวัย 16 ปีชื่อ “หลิวหยวนอี้” ที่นั่งทำการบ้านอยู่คนเดียวโดยไม่มีผู้ใหญ่ในบ้าน

เด็กชายเล่าว่าพ่อแม่ของเขาเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ เหลือไว้เพียงเงินเก็บเล็กน้อยและบ้านหลังเก่าที่กลายเป็นอู่ซ่อมรถ เขาถูกลุงรับไปเลี้ยง แต่เมื่อกิจการของลุงล้มเหลว ก็ถูกทอดทิ้งให้กลับมาอยู่เพียงลำพัง

จากความสงสารกลายเป็นสายสัมพันธ์

หลู่เทียนเหม่ยสงสารเด็กชาย จึงชวนมาทานข้าวที่บ้าน แต่เขาปฏิเสธด้วยความเกรงใจ สุดท้ายเธอจึงนำอาหารไปให้ที่อู่ทุกวัน จนทั้งสองเริ่มสนิทกันมากขึ้น

เมื่อเห็นอากาศหนาวเย็นและบ้านของหลิวไม่มีเครื่องทำความร้อน เธอชวนให้เขามาอยู่ด้วยกันโดยให้ช่วยติวหนังสือให้ลูกสาวของเธอ เด็กชายจึงยอมย้ายมาพักอาศัยที่บ้าน และเริ่มช่วยทำงานบ้าน เก็บของเก่าขายเพื่อแบ่งเบาภาระของหญิงผู้มีพระคุณ

กู้เงินธนาคารเพื่ออนาคตของเด็กคนหนึ่ง

เมื่อหลิวสอบเข้ามหาวิทยาลัยเจ้อเจียงได้ในสาขาการเงิน เขากลัวว่าจะไม่มีเงินเรียนต่อ แต่หลู่เทียนเหม่ยตัดสินใจกู้เงินจากธนาคารเพื่อส่งเขาไปเรียน แม้ตนเองยังมีหนี้อยู่ก็ตาม

ต่อมาเขาเรียนจบด้วยผลการเรียนยอดเยี่ยม และได้รับทุน 70% ให้ศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ ประเทศอังกฤษ แต่ยังต้องจ่ายส่วนที่เหลือเอง หลู่เทียนเหม่ยจึงกู้เงินอีกครั้งเพื่อช่วยเขาไปเรียนต่อ

สิ่งที่เกิดขึ้นหลังผ่านไปกว่า 10 ปี

หลังเรียนจบ หลิวเริ่มทำธุรกิจของตัวเองในอังกฤษ และส่งเงินกลับมาช่วยหลู่เทียนเหม่ยเป็นประจำ เธอเก็บเงินเหล่านั้นไว้โดยไม่ใช้ เพราะตั้งใจจะนำไปคืนธนาคาร

จนกระทั่งกว่า 10 ปีต่อมา เธอเดินทางไปชำระหนี้ แต่เจ้าหน้าที่ธนาคารกลับแจ้งว่า “บัญชีนี้ถูกชำระหมดแล้ว โดยผู้ที่ชื่อหลิวหยวนอี้” — เด็กชายที่เธอเคยช่วยไว้ในวันนั้น

ไม่เพียงเท่านั้น ธนาคารยังแจ้งว่าเธอเป็นเจ้าของบัญชีเงินฝากใหม่ที่หลิวเปิดไว้ให้ เพื่อดูแลเธอในยามแก่ชรา

บทเรียนแห่งความเมตตา

หลู่เทียนเหม่ยกล่าวทั้งน้ำตาว่า เธอไม่เคยคาดหวังสิ่งตอบแทนใด ๆ จากการช่วยเหลือเด็กคนนี้ สิ่งเดียวที่ต้องการคือให้เขาได้มีชีวิตที่ดี แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือ “หัวใจที่อิ่มเอมและศรัทธาในความดีของมนุษย์”

เรื่องราวนี้ถูกแชร์อย่างกว้างขวางในจีน และถูกสื่อท้องถิ่นยกย่องว่าเป็น “เรื่องจริงที่ยืนยันว่า ความเมตตาไม่สูญเปล่า” — เพราะบางครั้ง เพียงการยื่นมือออกไปจากหัวใจที่บริสุทธิ์ ก็อาจเปลี่ยนชีวิตของใครอีกคนได้ตลอดกาล.