ได้ยินภรรยาพูดว่าแม่ป่วยเป็นมะเร็ง แต่ลูกเขยกลับตัดสินใจเอาเงินไปซื้อรถ พอรู้ความจริงถึงกับทรุด

และจากเหตุการณ์นี้เอง ภรรยาก็ได้เห็นธาตุแท้ของสามีอย่างชัดเจน

เมื่อเริ่มรักกัน ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็มักจะราบรื่นเสมอ ผู้ชายคิดว่าการแต่งงานคือผลลัพธ์ของความรัก ส่วนผู้หญิงเชื่อว่าการแต่งงานคือการเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่มีความสุขและยั่งยืน

แต่ความจริงกลับไม่เป็นอย่างนั้น สำหรับหลายคน ชีวิตหลังแต่งงานเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า ทะเลาะกันบ่อยครั้ง และไม่เป็นอย่างที่ฝันไว้...

ผู้หญิงจำนวนมากต้องทนอยู่ในชีวิตสมรสที่ไม่มีความสุข ต้องอดทนและแบกรับทุกอย่างเหมือนวัวงานที่ทำงานไม่หยุด ทั้งดูแลบ้านและทำงานหนักทุกวัน

แต่ความเฉยชาและไร้น้ำใจของสามี รวมถึงแรงกดดันในชีวิตประจำวัน ทำให้พวกเธอแทบหายใจไม่ออก และเหตุผลเดียวที่ยังอดทนอยู่ได้คือ "ลูก" และ "พ่อแม่"...

---

ทนอยู่เพื่อลูก

นิดา ก็เป็นหนึ่งในผู้หญิงเหล่านั้น
ในสายตาคนอื่น เธอเป็นผู้หญิงฉลาด ใจดี ดูแลบ้านได้ดี และเป็นลูกสะใภ้ที่กตัญญูมาก

แต่มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ว่า ในชีวิตแต่งงานนี้ ความเฉยชาของสามีคือ อนันต์ ทำให้เธอรู้สึกหมดศรัทธา

เขามองเธอเป็นเหมือนคนใช้ในบ้าน ต้องคอยรับใช้ทุกอย่าง
บางวันกลับบ้านเกือบเที่ยงคืน เมากลับมาเต็มไปด้วยกลิ่นเหล้า และแต่ละเดือนก็ให้เงินใช้จ่ายเพียงน้อยนิด

หลายคนแนะนำให้นิดาหย่าร้าง แต่เธอคิดถึงลูกชายที่กำลังเรียนอยู่ชั้น ป.3
นี่เป็นช่วงเวลาสำคัญ เธอไม่อยากให้ลูกเสียสมาธิ จึงตัดสินใจอดทนเพื่อลูก

แม่สามีของนิดาเป็นคนเจ้าระเบียบและชอบบ่น
ทุกครั้งที่มาเยี่ยมบ้าน จะพูดว่าลูกชายหาเงินลำบาก และตำหนิสะใภ้ว่ามีเสื้อผ้ามากเกินไป ไม่รู้จักประหยัด ทั้งที่จริง ๆ แล้ว นิดาไม่ได้ซื้อเสื้อผ้าใหม่มาสองสามปีแล้ว

หลังแต่งงานไม่นาน นิดาก็เข้าใจว่าทำไมอนันต์ถึงเป็นคนเห็นแก่ตัว เพราะแม่ของเขาเองที่คอยปลูกฝังความคิดเรื่อง "เงินต้องมาก่อนทุกอย่าง"
ก่อนแต่งงานเธอคิดว่าเขาเป็นคนประหยัด แต่หลังแต่งแล้วถึงรู้ว่าแท้จริงแล้วเขา "ขี้เหนียวและไร้น้ำใจ"

วันที่ทุกอย่างพังลง

วันหนึ่ง แม่สามีของนิดาบอกว่าไม่สบาย เธอจึงตื่นเช้าไปโรงพยาบาลกับแม่สามี
ผลตรวจทำให้ทั้งคู่ช็อก — แม่สามีของนิดาเป็นมะเร็งปอดระยะสุดท้าย

การรักษามะเร็งระยะสุดท้ายต้องใช้เงินจำนวนมากและไม่มีความหวังมากนัก

เย็นวันนั้น อนันต์กลับบ้านเร็วกว่าปกติ
เขาได้ยินภรรยาคุยโทรศัพท์อยู่ และได้ยินบางคำว่า “แม่ฉัน... มะเร็ง... เงิน...”
เขาคิดว่าตนเองเข้าใจทั้งหมดแล้ว

หลังจากเธอวางสาย เขากล่าวว่า

“เธอก็รู้ว่าฉันทำงานหนักแค่ไหน ฉันเก็บเงินมาหลายปีแล้วยังไม่ได้เปลี่ยนรถเลย ตอนนี้แม่เธอป่วย ฉันคงไม่ยอมให้เธอเอาเงินเก็บของฉันไปหมดหรอก พรุ่งนี้ฉันจะไปซื้อรถใหม่”

---

ทางเลือกสุดท้าย

คำพูดนั้นทำให้นิดารู้สึกเหมือนหัวใจกลายเป็นน้ำแข็ง
เธอถึงกับต้องไปขอยืมเงินเพื่อน ๆ เพื่อช่วยค่ารักษาแม่สามี
แต่เขากลับคิดว่า “ถ้าเป็นแม่ยาย ก็ไม่จำเป็นต้องช่วย”

เธอรู้สึกอับอายที่แม่ของเธอเองเคยดีกับเขามาก แต่เขากลับไร้น้ำใจเช่นนี้

นิดาเพียงยิ้มเย็น ๆ แล้วพูดว่า

“งั้นก็ตามใจพี่ พรุ่งนี้ฉันไปกับพี่ด้วย”

วันรุ่งขึ้น อนันต์ไปโชว์รูมรถ เซ็นสัญญาซื้อรถใหม่อย่างมีความสุข แล้วกลับบ้าน

แต่ทันทีที่ถึงบ้าน เขาเห็นแม่ของตัวเองนั่งร้องไห้พร้อมตะโกนว่า

“ลูกมันใจดำ! แม่เลี้ยงลูกมาจนโต พอรู้ว่าแม่เป็นมะเร็ง กลับเอาเงินไปซื้อรถ! แม่เสียใจจริง ๆ ที่เลี้ยงลูกแบบนี้!”

อนันต์ตกใจพูดว่า

“แม่... ไม่ใช่แม่ของนิดาป่วยเหรอ? ผมไม่รู้เลยว่าแม่เป็นคนป่วยจริง ๆ...”

ได้ยินเช่นนั้น นิดาก็เข้าใจทุกอย่าง
เธอเห็นชัดแล้วว่าผู้ชายตรงหน้าไม่คู่ควรจะเป็นสามีอีกต่อไป
เธอจึงพูดเพียงสั้น ๆ ว่า

“เราหย่ากันเถอะ”