ลูกสาวฉันกลับมาจากโรงเรียน และเล่าบ่อยๆ ว่ามีเพื่อนที่หน้าตาเหมือนเธอ วันหนึ่งฉันมารับลูกเร็วกว่าปกติ ฉันตกใจเมื่อเห็นผู้ชายคนนี้มาอุ้มลูกของครู

วันหนึ่งหลังเลิกเรียน ลูกสาวฉันเดินมาหาฉันพร้อมรอยยิ้มสดใส เธอเล่าว่าวันนี้สนุกมาก ได้เล่นกับเพื่อนใหม่คนหนึ่งที่หน้าตาคล้ายเธอมาก พวกเขาเรียกกันว่า "ฝาแฝดคนละแม่" ด้วยความขบขัน ตอนแรกฉันก็คิดว่าเป็นแค่เรื่องเล่นของเด็กๆ หรืออาจจะมีเด็กคนหนึ่งที่หน้าคล้ายลูกสาวฉันจริงๆ ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

แต่สิ่งที่ทำให้ฉันเริ่มรู้สึกไม่สบายใจก็คือ ลูกสาวพูดถึงเด็กคนนั้นบ่อยขึ้น พวกเขาอยู่ห้องเดียวกัน ครูมักจะสับสนชื่อ พ่อแม่คนอื่นๆ บางครั้งก็ทักผิดว่าลูกสาวฉันเป็นเด็กคนนั้น ฉันเริ่มรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างไม่ปกติ แต่ก็ยังไม่สามารถระบุได้ชัดเจนว่าเป็นอะไร

กระทั่งวันหนึ่ง ฉันเลิกงานเร็วและตัดสินใจไปรับลูกก่อนเวลาเล็กน้อย หวังว่าจะได้เห็นบรรยากาศตอนเด็กๆ เลิกเรียน เมื่อฉันเดินเข้าไปในบริเวณโรงเรียน ฉันเห็นภาพที่ทำให้หัวใจแทบหยุดเต้น มีผู้ชายคนหนึ่งกำลังอุ้มเด็กผู้หญิงออกมาจากห้องเรียน และเด็กคนนั้นไม่ใช่ใครอื่น นั่นคือลูกสาวของครูประจำชั้นของลูกฉัน

สิ่งที่น่าตกใจกว่านั้นก็คือ เด็กคนนั้นหน้าตาเหมือนลูกสาวของฉันทุกกระเบียดนิ้ว ฉันรู้ทันทีว่านี่ไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญ เธอไม่ใช่แค่เด็กที่หน้าคล้าย แต่เหมือนกันราวกับฝาแฝดที่พลัดพราก

ฉันเริ่มตั้งคำถามมากมายในหัว ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร ทำไมถึงมาอุ้มลูกของครู แล้วทำไมเด็กคนนั้นถึงหน้าตาเหมือนลูกของฉันขนาดนี้ เรื่องราวที่ลูกเล่าเริ่มเชื่อมโยงกันอย่างมีนัยสำคัญ ฉันเริ่มสงสัยว่าอาจมีบางอย่างในอดีตที่ถูกซ่อนไว้ บางสิ่งที่ฉันไม่เคยล่วงรู้มาก่อน

หลังจากวันนั้น ฉันเริ่มสืบหาความจริงอย่างเงียบๆ ฉันเริ่มสอบถามครูอย่างระมัดระวัง สืบประวัติของครอบครัวนั้น และพยายามขุดคุ้ยข้อมูลเกี่ยวกับการรับเลี้ยงบุตรบุญธรรม หรือกรณีเด็กถูกสลับตัวกันในโรงพยาบาลเมื่อหลายปีก่อน

ฉันไม่รู้ว่าความจริงจะนำไปสู่อะไร แต่สิ่งที่ฉันรู้แน่ชัดก็คือ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องธรรมดา และฉันต้องรู้ให้ได้ว่าทำไมเด็กสองคนนี้ถึงหน้าตาเหมือนกันอย่างไม่น่าเชื่อ และความสัมพันธ์ระหว่างครอบครัวของฉันกับครอบครัวของครูคนนั้นมีอะไรมากกว่าที่ตาเห็น

บางที…ความจริงอาจใกล้กว่าที่ฉันคิด และบางที…มันอาจเปลี่ยนชีวิตเราทุกคนไปตลอดกาล