ในหมู่บ้านเล็กๆ ที่มีทุ่งหญ้าสีเขียวกว้างใหญ่และร้านอาหารบรรยากาศสบายๆ ผมซึ่งเป็นผู้ชายวัย 40 ปียังคงไม่พบคู่ชีวิต

ตอนแรกผมรู้สึกประหม่าและหวาดกลัว ผมจะสื่อสารกับผู้ที่ไม่สามารถได้ยินหรือพูดได้อย่างไร? แต่เมื่อเราพบกัน ความวิตกกังวลก็ค่อยๆ หายไป ผู้หญิงคนนั้นชื่อฮัว มีดวงตาและรอยยิ้มที่สดใส ดอกไม้สื่อสารผ่านสัญลักษณ์และถ่ายทอดอารมณ์ที่จริงใจ เดทของเราเป็นไปด้วยความสบายใจ เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ และความอบอุ่น

ผ่านไปเพียงสามเดือน ผมตัดสินใจที่จะขอเธอแต่งงาน งานแต่งงานของเราจัดขึ้นด้วยพรจากครอบครัวและเพื่อนๆ ผมเองรู้สึกว่าความรักระหว่างเราได้เบ่งบานอย่างสวยงาม เราได้รับตอนจบเร็วและความสุขที่รอคอยมานาน

วันหนึ่งเมื่อผมพาฮัวไปโรงพยาบาลเพื่อคลอด ผมตื่นเต้นมากจนจับมือภรรยาไว้แน่น ผมรู้สึกได้ถึงทุกจังหวะการเต้นของหัวใจเธอ เมื่อลูกคนแรกของเราเกิดมา เรามีความสุขมาก ผมอุ้มและมองดูใบหน้าของลูกชายตัวน้อยในใจ ส่วนฮัวมองดูเราด้วยสายตาเป็นประกายด้วยความภาคภูมิใจเช่นกัน

แต่สิ่งที่ทำให้ผมประหลาดใจมากที่สุดคือเมื่อฮัวมองดูลูกน้อยและพูดว่า "แม่รักลูก" อย่างชัดเจน วินาทีนั้นทำให้ทุกคนในห้องตะลึงและร้องไห้ด้วยความดีใจ ผมแทบไม่เชื่อในหูตัวเองเลย ฮัวคนที่ทุกคนคิดว่าคงไม่มีวันพูดได้ กลับสามารถพูดคำรักอันแสนวิเศษเช่นนั้นได้

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาชีวิตของเราก็สว่างไสวด้วยความรักและความสุข ผมรักฮัวมากขึ้นทุกวัน ไม่เพียงเพราะเธอเป็นภรรยาของผมเท่านั้น แต่ยังเพราะว่าเธอเป็นแม่ที่ยอดเยี่ยมอีกด้วย แม้ว่าฮัวไม่ได้ยินเสียงแต่มีความสามารถที่จะรู้สึกถึงความรักได้ในรูปแบบที่ลึกซึ้งที่สุด

เรื่องราวของเราเป็นเครื่องพิสูจน์ให้เห็นถึงความจริงที่ว่าความรักสามารถเอาชนะอุปสรรคทั้งปวงได้และปาฏิหาริย์สามารถเกิดขึ้นได้แม้ในสถานการณ์ที่คาดไม่ถึงที่สุด