พาแม่สามีไปงานแต่งที่กลางศูนย์ใหญ่ที่สุดในเมือง แม่นำถุงพลาสติกติดตัว...

แม่สามีของฉันอายุ 60 กว่าแล้ว แต่หัวโบราณมาก แม่ไม่รู้จักวิธีใช้โทรศัพท์ แม้แต่โทรศัพท์แบบเก่า ไม่รู้วิธีค้นหารายชื่อติดต่อ ดูว่าใครโทรมา สายที่ไม่ได้รับ... ไม่ว่าจะไปที่ไหน แม่ก็พกสมุดรายชื่อที่เขียนด้วยลายมือติดตัวไปด้วย แม่รู้แต่กดหมายเลขและโทรออกด้วยมือเท่านั้น แม้ว่าฉันได้สอนแม่ใช้ทีวีมาหลายครั้งแล้ว แต่แม่ยังจำไม่ได้ ถึงแม้ว่าฉันจะจ่ายค่าสาธารณูปโภคหลายอย่าง แต่แม่ก็ดูแค่ทีวี รู้วิธีเพิ่มและลดเสียงและเปลี่ยนช่อง

แม่ไม่กล้าลองเครื่องใช้ไฟฟ้าสมัยใหม่ในบ้าน เสื้อผ้าเก่าๆ แม่นำออกมาขัด เช็ด และซักด้วยมือเอง แม่บอกว่าเทคโนโลยีสมัยใหม่เป็นอันตรายต่อไฟฟ้าและแม่กลัวถ้าใช้มันแล้วมันพังจะต้องเสียค่าซ่อม

แม่สามีมาอยู่กับฉันเป็นเวลาหลายเดือน ความจริงแล้วบางครั้งเธอก็รู้สึกหงุดหงิดกับแม่สามีมาก ช่องว่างระหว่างสองรุ่น ช่องว่างระหว่างเมืองกับชนบทมันใหญ่มากเกินไป ฉันไม่สามารถใกล้ชิดหรือรักแม่สามีของฉันได้ แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลเดียวที่ฉันไม่อยากอยู่กับแม่สามี สิ่งที่รบกวนใจฉันมากที่สุดก็คือแม่เป็นคนประหยัดและเรียบง่ายมากเกิน


เมื่อแม่สามีมาอยู่กับเรา แน่นอนว่ามีงานเลี้ยงและการประชุมของญาติสนิท ทุกคนบอกสามีและฉันให้พาแม่มาด้วย ดังนั้นสามีจึงเห็นด้วยและบอกฉันควรพาแม่ไปงานต่างๆ ด้วยเพื่อให้แม่จะได้เปิดโลกทัศน์และเพลิดเพลินไปกับอาหารอร่อยๆ และแปลกๆ ส่วนใจใจฉันเพียงแต่รู้สึกว่าอึดอัดมากกับเรื่องนี้

ฉันเป็นสาวเมือง แม้ว่าครอบครัวฉันจะอาศัยอยู่ในอพาร์ทเมนท์เล็กๆ เท่านั้น แต่เราก็คุ้นเคยกับชีวิตที่สะอาดและสะดวกสบายมาตั้งแต่เด็ก ฉันมีความคิดสมัยใหม่และใช้ชีวิตอิสระ ฉันพยายามอัปเดตเทคโนโลยีอยู่เสมอให้ทันกับยุคสมัย เงินที่หาได้ไม่มากแต่ก็เพียงพอที่จะเลี้ยงชีพได้สบายๆ

ส่วนสามีฉันเป็นคนสุดท้องของครอบครัวมีลูก 3 คน แม่ของเขาเลี้ยงลูก 3 คนเพียงลำพังเนื่องจากพ่อขทิ้งไปหาผู้หญิงคนอื่น แม่สามีทำงานหนักในทุ่งนาทั้งวันเพื่อจะเลี้ยงลูกทั้งสามคนไปเรียนมหาลัย ตอนนี้แม่ 60 ปี ใบหน้าที่เหี่ยวเฉาและริ้วรอยลึกที่หางตากลับทำให้แม่ดูเหมือนอายุ 70 ​​กว่าแล้ว ขาทั้งสองข้างป็นโรคข้ออักเสบ ทำให้การเดินไปยากกว่าปกติส่วนหลังโค้งงอเพราะภาระของชีวิต

เนื่องจากแม่สามีใช้ชีวิตอยู่ด้วยความยากจนเกือบทั้งชีวิต ดังนั้นแม่จึงเป้นคนประหยัดมาก อย่างเช่น การจะเก็บผักควรเก็บอย่างระมัดระวัง โดยให้ชิดโคนเพื่อไม่ให้เสียเปล่า เมื่อใบผักเปลี่ยนเป็นสีเหลือง แม่จะตัดเฉพาะส่วนที่เหลืองเล็กน้อยเท่านั้น และเก็บที่เหลือกิน... ไม่เพียงเท่านั้นแม่สามียังมีนิสัยชอบเก็บส่วนของตัวเองเมื่อไปงานปาร์ตี้ และเก็บอาหารที่เหลือไว้เมื่อไปร้านอาหาร นี่ก็เป็นเรื่องที่ทำให้ฉันรู้สึกอายมากทุกครั้งที่ไปกับแม่


โดยเฉพาะครั้งหนึ่งฉันบังเอิญเจอเพื่อนๆ สมัยมัธยม เพื่อนๆ เห็นฉันเดินกับแม่สามี ซึ่งถือถุงพลาสติกที่ใส่กุ้งและไก่ไว้ ฉอายมากและไม่กล้าที่จะยืนข้างๆ แม่ ส่วนเพื่อนๆ พยายามจะถาม ฉันเพียงแค่ยิ้มแล้วเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

ฉันยังบอกสามีควรยู่บ้านเพื่อความสะดวกสบาย หรืออย่าเอาอะไรของที่เหลือกลับบ้านอีก แต่สามีฉันออกมาปกป้องว่าเมื่อไปงานเลี้ยงครอบครัวใกล้ชิด ทุกคนใครต่างก็แบ่งปันอาหารกันเล็กน้อย

ฉันโกรธแม่สามีตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมา เริ่มพยายามหลีกเลี่ยงไม่พาแม่ไปงานด้วย สองเดือนที่เธออยู่ที่บ้านของฉันสิ้นสุดลงแล้ว แม่สามีบอกว่าจะต้องกลับบ้านเกิดเพื่อดูแลลูกๆ ของน้องสาว

วันที่ฉันไปส่ง แม่สามีถือถุงผ้าเก่าๆ ใบหนึ่ง ฉันเห็นแล้วรู้สึกสงสารขึ้นมาทันที แต่ชั่วพริบตาต่อมา แม่สามีหยิบถุงเงินเก่าๆ ออกมาจากกระเป๋า ซึ่งผูกด้วยเข็มขัดและห่อด้วยกระดาษหนังสือพิมพ์หลายชั้น


แม่ยื่นเงินนั้นมาให้ฉันแล้วบอกว่า “ตอนหนูซื้อเงิน แม่ไม่มีเงินมากเพื่อช่วยหนู ในฐานะแม่แม่รู้สึกผิดมาก ตอนนี้สองคนแต่งงานกันมาได้เกินหนึ่งปีแล้วแต่ยังไม่ลูกเลย แม่เองกังวลมาก แม่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะลูกชายแม่หรือเปล่า ตอนที่เขาอายุสิบแปดเขาเป็นโรคคางทูม แม่กังวลว่าเรื่องนั้นจะส่งผลร้ายแต่การมีลูก”


"แม่ไม่มีเงินมาก เพียงสองหมื่นเท่านั้น ลูกๆ ไปหาหมอตรวจนะ หากมีปัญหาอะไรจะรีบรักษาตั้งแต่เนิ่นๆ"

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ของแม่สามี ฉันถึงขั้นน้ำตาไหลด้วยความตื้นตัน ฉันมาใกล้กอดแม่สามีไว้ ทันใดนั้นความรู้สึกอึดอักก่อนหน้านั้นของฉันต่แม่สามีก็หายไปหมดแล้ว