ลูกสาวของฉันเข้าโรงพยาบาล ฉันจึงต้องขอยืมเงินจากอดีตสามี เมื่อฉันไปถึงบ้านอดีตสามี ฉันประหลาดใจเมื่อเห็นรูปถ่ายวันแต่งงานเก่าของฉันซึ่งเขายังคงสะอาดและแขวนอยู่ในห้องนอน เมื่อกลับถึงบ้านเห็นรูปถ่ายแต่งงานแขวนอยู่หลังประตู ฉันจึงปิดหน้าและร้องไห้

ฉันกับอดีตสามีใช้ชีวิตแต่งงานกันมาได้ 7 ปีแล้วก็เลิกกัน... อาจเป็นเพราะว่าช่วงที่อยู่ด้วยกันไม่มีใครรู้ว่าจะแบ่งปันอย่างไร หรือจะทำให้ความสัมพันธ์ของเราสดชื่นและโรแมนติกได้อย่างไร...

เราคิดว่าหลังจากแต่งงานแล้วเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป เราคิดว่าเราจะเป็นของกันและกัน ดังนั้นเราจึงไม่ดูแลเอาใจใส่กันเหมือนตอนที่เราตกหลุมรักกันครั้งแรกอีกต่อไป เมื่อเวลาผ่านไป ทุกอย่างก็เริ่มจืดชืดลง และแล้วเราก็หย่าร้างกัน โดยต่างคนต่างแยกทางกันไป….

หลังจากเราแยกทางกันแล้ว ฉันก็เลี้ยงลูกสาวเพียงลำพัง ในช่วงนี้เนื่องจากต้องแบกรับทุกอย่างไว้บนบ่า จึงรู้สึกกดดันมาก ฉันก็เข้าใจดีขึ้นกว่าแต่ก่อนทุก ๆ วันที่สามีกลับมาถึงบ้านจากที่ทำงาน เขาดูเหนื่อยเพราะงาน และฉันก็คิดเสมอว่าเขาอารมณ์เสียกับฉัน ปรากฏว่าบางครั้งปัญหาเรื่องการหาเลี้ยงชีพกลับทำให้ชีวิตมีความเครียดมากขึ้นเสมอ

ถ้าเราไม่เข้าใจกัน มันก็ง่ายที่จะสร้างความขัดแย้งใหญ่โต... เพราะเราอยู่ด้วยกัน เมื่อเลิกงาน ฉันก็รีบกลับบ้านเพื่อทำอาหาร อาบน้ำ ให้ลูกๆ กิน ทำความสะอาดบ้าน กินข้าว และพักผ่อน

ก่อนเข้านอนเด็กน้อยพูดเสมอว่าเธอคิดถึงพ่อ…! เมื่อได้ยินคุณพูดเช่นนั้น ฉันรู้สึกสงสารคุณและสงสารตัวเองด้วย หวนคิดถึงวันเก่าๆ ที่ครอบครัวของฉันยังสมบูรณ์และมีความสุข หลายคืนฉันไม่อาจกลั้นน้ำตาไว้ได้...!

เมื่อไม่กี่วันก่อน ลูกสาวของฉันมีอาการไอ และหายใจลำบาก ฉันจึงรีบพาเธอไปโรงพยาบาล จริงๆ แล้ว ฉันมีเงินเหลือติดกระเป๋าแค่ประมาณล้านดองเท่านั้น เพราะฉันทำงานคนเดียวและมีเงินพอเลี้ยงชีวิตปกติธรรมดาเท่านั้น โดยไม่ได้เก็บออมเงินใดๆ เลย

ดังนั้นเมื่อคุณหมอบอกว่าลูกสาวของผมเป็นปอดบวมและต้องนอนโรงพยาบาลเพื่อตรวจและรักษาตัวอีกหลายวัน ผมก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากไปยืมเงินอดีตสามีมา… เมื่อเขารู้ว่าลูกสาวเข้าโรงพยาบาล อดีตสามีของเขาก็รีบมาจ่ายค่ารักษาพยาบาลลูกสาวให้

เมื่อฉันเห็นเขาจ่ายเงิน ฉันถึงกับน้ำตาซึม เขาเห็นฉันเป็นเช่นนั้น เขาก็เข้ามาใกล้และกอดฉันอย่างอ่อนโยนเพื่อปลอบใจฉัน ฉันรู้สึกสงสารแม่เลี้ยงเดี่ยวที่ต้องเลี้ยงลูก มันเป็นเรื่องที่ยากลำบากและลำบากจริงๆ โดยเฉพาะเวลาที่อากาศเปลี่ยนแปลงและเธอป่วย ฉันรู้สึกแย่มาก โดยเฉพาะในสถานการณ์ของฉันไม่มีเงินและไม่มีญาติพี่น้องที่จะช่วยเหลือ

แต่ฉันพยายามพิสูจน์ให้อดีตสามีเห็นว่าฉันเข้มแข็งแค่ไหน…. ในช่วงที่ลูกของฉันอยู่โรงพยาบาล ฉันต้องลาพักเพื่อดูแลเขา และอดีตสามีของฉันก็กลับบ้านจากที่ทำงานเพื่อนำอาหาร ผลไม้ และแม้กระทั่งของเล่นไปให้ลูก!

หลังจากที่ลูกของฉันหายดีแล้ว เราทั้งสองก็ทำตามขั้นตอนเพื่อให้เขาออกจากโรงพยาบาลได้ อดีตสามีของฉันเชิญฉันและลูกสาวไปทานอาหารเย็นที่บ้านของเขา... ลูกสาวของฉันคิดถึงพ่อของเธอมากเธอจึงมีความสุขมาก ส่วนฉันก็รู้สึกเขินอายนิดหน่อย แต่เมื่อมองไปที่ใบหน้าของเธอและฟังเสียงหัวใจของฉัน ฉันก็ตามใจเธอ...

เมื่อฉันไปถึงบ้านอดีตสามี ฉันก็ไม่แปลกใจอีกต่อไปเมื่อเห็นรูปถ่ายวันแต่งงานเก่าๆ ของเรายังคงสะอาดเรียบร้อยและแขวนไว้อย่างสง่างามในห้องนอนของเขา

ฉันก็ยังซึ้งจนน้ำตาซึม และคิดย้อนกลับไปในวันที่เรารักกันมากขนาดนี้ ตอนนี้ความรู้สึกในใจยังคงเหมือนเดิม เพียงแต่ต่างคนต่างก็แยกย้ายกันไป… ฉันนั่งลงกินข้าวด้วยกัน อดีตสามีของฉันพูดขึ้นมาว่า

“แต่งงานกันใหม่เถอะ ฉันไม่ดีเลย ฉันยุ่งกับงานเกินไป ไม่สนใจครอบครัว ฉันผิดไปแล้ว โปรดยกโทษให้ฉันด้วย ความรู้สึกที่ฉันมีต่อเธอยังคงเหมือนเดิม ฉันแค่ไม่รู้จะแสดงออกยังไงให้เธอเข้าใจ..!”

หลังจากฟังอดีตสามีของฉันพูด ฉันก็ร้องไห้ออกมาและพูดว่า:

“เป็นความผิดของฉันเหมือนกัน…! เธอเหนื่อยจากงานแล้ว พอเธอกลับมาบ้าน ฉันยังอยากให้เธอทำนู่นทำนี่เพื่อเอาใจฉัน ต่อไปนี้ฉันจะดูแลเธอและเราจะพยายามเลี้ยงลูกให้ดี โอเค…!” อดีตสามีกอดฉันแน่นมาก ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าเรายังต้องการกันอยู่จริงๆ…!

เป็นเรื่องจริงที่ชีวิตหลังการแต่งงานจะมีการเปลี่ยนแปลงมากมาย เราต้องดูแลกันและกัน แบ่งปันภาระทั้งกายและใจ เข้าใจกันมากขึ้น และจับมือกันไปจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิตนี้ -