นักเรียนชายยากจนคนหนึ่งแต่งงานกับผู้หญิงวัย 70 ปี 10 วันต่อมา เขาตกตะลึงเมื่อได้รู้ว่า...

ตวน นักเรียนยากจนจากชนบทเข้ามาในเมืองเพื่อเรียนที่มหาวิทยาลัย ใช้ชีวิตอยู่ด้วยความยากจนลำบาก พ่อแม่ที่บ้านเกิดลำบากมากด้วย ดังนั้นเขาจึงต้องหางานทำมากมายเพื่อจ่ายค่เรียนและค่าครองชีพของตัวเอง มีบางวันเขาต้องอดข้าวและดื่มแต่น้ำเปล่าเพื่อเก็บเงินไปเรียน

วันหนึ่งขณะกำลังเดินทางจากโรงเรียนไปยังห้องเช่า ตวนได้พบกับหญิงชราคนหนึ่งซึ่งแต่งกายอย่างเรียบง่ายแต่หน้าตาใจดี เธอล้มลงตรงหน้าเขา ตวนไม่คิดมากแล้วรีบวิ่งไปช่วยเธอลุกขึ้น

หญิงชรามองดูเขาด้วยดวงตาที่เมตตา:
— ขอบใจจ้า สมัยนี้หาคนดีแบบนายยากมากนะ!

ตวนยิ้มแล้วตอบอย่างจริงใจ:
- ต่อไปนี้คุณต้องระวังด้วยนะครับ

หญิงชราจ้องมองเขาอย่างตั้งใจ แล้วถามทันทีว่า:
— คุณต้องการเงินมั้ย?

คำถามที่เกิดขึ้นกะทันหันทำให้ตวนตกตะลึงเล็กน้อย เขารู้สึกสับสนแต่ยังตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า:
— ใช่ ผมมีปัญหาเงินเล็กน้อย แต่ผมไม่อยากรับเงินจากคนแปลกหน้า

หญิงชราหัวเราะ:
- ฉันไม่ให้ฟรีๆ หากนายตกลงเป็นสามีฉัน ฉันจะช่วยให้นายเรื่องเงินได้!

ตวนมองดูเธอด้วยตาที่เบิกกว้าง เป็นข้อเสนอที่แปลกที่เขาไม่คาดคิด นักเรียนยากจนวัย 20 ต้นๆ แต่งงานกับผู้หญิงวัย 70 ปี? แต่ในใจของเขาในเวลานั้นความยากลำบากเรื่องเงินทอง ค่าเล่าเรียน และภาระครอบครัวทำให้เขาหวั่นไหว...

หลังจากคิดอยู่หลายคืน ตวนจึงตัดสินใจพบหญิงชรานั้นอีกครั้งเพื่อสอบถามให้ชัดเจนยิ่งขึ้นเกี่ยวกับข้อเสนอนั้น หญิงชรานามว่าบิช บอกเขาอย่างตรงไปตรงมาว่า:
— ฉันมีเวลาเหลือไม่มาก ฉันแก่แล้ว แต่ไม่มีลูกหรือญาติอยู่เคียงข้าง ฉันเพียงต้องการใครสักคนอยู่ข้างๆ ฉัน ถ้านายตกลงแต่งงานกับฉัน ฉันจะโอนทรัพย์สินทั้งหมดของฉันให้กับนาย

คำพูดของเธอทำให้ตวนรู้สึกสับสนมาก แต่ท้ายที่สุดเขาตัดสินใจตกลงกับข้อเสนอนี้

งานแต่งงานจัดขึ้นมาอย่างเรียบง่าย ไม่มีแขกเหรื่อ ไม่มีแหวนแต่งงานหรูหรา มีเพียงคนสองคนที่เซ็นใบทะเบียนสมรส ตวนได้กลายเป็นสามีของผู้หญิงซึ่งอายุมากกว่าเขาเกือบ 50 ปีอย่างเป็นทางการ

ในช่วงวันแรกๆ ที่อาศัยอยู่กับคุณนายบิช ตวนรู้สึกแปลกๆ วิลล่าของเธอใหญ่มากแต่บรรยากาศค่อนข้างหนาวเย็นและมีคนมาเยี่ยมเยียนไม่มากนัก คุณนายบิชยังคงมีสุขภาพแข็งแรงดี ไม่ดูเหมือนเจ็บป่วยหรือกำลังจะตาย

โดยเฉพาะทุกคืนเธอจะเข้าไปในห้องลับในวิลล่าและอยู่ที่นั่นเป็นเวลาหลายชั่วโมงแล้วล็อคประตูอยู่เสมอ ตวนสงสัยแล้วมาถาม แต่เธอแค่ยิ้มแล้วบอกว่า:
— นั่นคือที่ที่เก็บความทรงจำของฉันไว้ เมื่อถึงเวลานายจะรู้เอง

เมื่อถึงวันที่สิบหลังจากการแต่งงานของพวกเขา ตวนรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาตัดสินใจเปิดประตูห้องลับนั้นอย่างลับๆ เมื่อเขาผลักประตูเปิด ภาพที่อยู่ตรงหน้าทำให้เขาพูดไม่ออก

ในห้องมีรูปภาพของชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีลักษณะเหมือนเขามาก! บนโต๊ะยังมีจดหมายเก่าอยู่ด้วย

ตวนตัวสั่นขณะหยิบจดหมายขึ้นมาอ่าน เนื้อหาของจดหมายทำให้เขาสะเทือนใจ:

“ลูกชายที่รักของแม่”
“ถ้านายอ่านจดหมายนี้ ฉันคงไม่อยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว ฉันขอโทษที่เก็บความลับสำคัญๆ ไว้กับนาย นายไม่ใช่ลูกชายแท้ๆ ของผู้ชายที่คุณเรียกว่าพ่อ จริงๆ แล้วนายเป็นลูกชายของฉันและอดีตคนรักของฉัน – ผู้ชายที่ฉันเสียไปหลายปีก่อน…”

ทุกสิ่งดูเหมือนจะหมุนไปต่อหน้าต่อตาของตวน เขาไม่สามารถเชื่อสายตาตัวเองได้ เขาหันกลับไปมองรูปถ่ายเก่าๆ บนผนังมันเป็นรูปถ่ายของแม่เขาสมัยเด็ก และข้างๆ เธอเป็นรูปผู้ชายคนหนึ่งที่หน้าตาที่เหมือนกับเขาในปัจจุบันทุกประการ!

ชายคนนั้นคือรักเก่าของนางบิช แต่เพราะข้อห้ามของครอบครัวทำให้พวกเขาต้องแยกจากกัน ต่อมาคุณนายบิชจึงถูกบังคับให้แต่งงานกับชายคนอื่น และอดีตคนรักของเธอก็หายตัวไป สิ่งที่เจ็บปวดยิ่งกว่านั้นก็คือ เธอรู้ว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์ แต่ไม่สามารถเลี้ยงดูลูกได้ เธอจึงให้ครอบครัวยากจนในชนบทเลี้ยงดูลูก เด็กคนนั้นก็คือ… ตวน!

เขาแต่งงานกับแม่ของตัวเองโดยบังเอิญ!

ตวนเซออกจากห้องไปเผชิญหน้ากับนางบิชที่ยืนอยู่ตรงนั้นมาสักพักแล้ว ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา:
— ตอนนี้นายเข้าใจแล้วใช่ไหม ว่าทำไมฉันถึงเลือกนาย? ฉันรู้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นนายบนถนน ฉันรู้สึกถึงความเชื่อมโยงแปลกๆ ความรู้สึกที่ฉันไม่ได้รู้สึกมานาน 20 ปีแล้ว…

ตวนถึงกับพูดไม่ออก เขาเหมือนติดอยู่ในฝันร้ายอันแสนเลวร้าย แต่เมื่อมองดูดวงตาที่อ่อนโยนและเจ็บปวดของนางบิช เขารู้ว่าเธอไม่มีความตั้งใจที่จะทำร้ายเขา

วันรุ่งขึ้น นางบิชออกจากวิลล่าโดยยกทรัพย์สินทั้งหมดให้กับตวน แต่เขาปฏิเสธที่จะรับ เขาออกจากเมือง กลับสู่บ้านเกิด พบกับพ่อแม่บุญธรรม และใช้ชีวิตเรียบง่าย

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ตวนไม่เคยพบกับนางบิชอีก แต่ในใจของเขาเรื่องราวนั้นจะเป็นความทรงจำที่ไม่มีวันลืมไป!